Codzień walczę sama ze sobą. Kolejny zawrót głowy doprowadza mnie do paniki. Moje serce zaczyna szybciej bić. Czuję smród, którego nikt po za mną nie czuję. Ciężej mi się oddycha. Chyba kończę się. Ile to jeszcze ma trwać? Z każdym dniem czuję, że dłużej nie wytrzymam. Liczy się dla mnie każdy okruszek szczęścia, który pozwala przetrwać. Ale czy na nie zasługuję?
Czasami koniec czegoś, wydaje się być nowym początkiem. Nowyn rozdziałem w życiu z nowymi realiami. Nie zawsze, ta zmiana jest lepsza. Bywa, że walcząć o odrobinę szczęścia, spadami coraz niżej na dno. Bezsilnie, staramy złapać się czegokolwiek, by zakończyć serię nieudanych zdarzeń. Tylko, że jeśli mamy szanse by było lepiej, to ją podejmujemy. Nie cofniemy się wtedy przed niczym. Liczy się tylko nowy lepszy start.
Kolejny raz zaczynam pisać nowego bloga. Każdy poprzedni, zamykał pewien rozdział w moim życiu. Był moją odskocznią od realności, krainą smutku w której wylewałąm swe żale, jak i niebem, gdzie opisywałam cudowne momenty mojego życia. Dzisiaj przyszedł czas, by wszystko pozmieniać, nie bać się walczyć o to co słuszne, być prawdziwą wersją siebie.
Pamiętasz, jak do mnie krzyczałaś? Kazałaś wziąść nóż i podciąć żyły. Pchałaś mnie pod koła pędzącego samochodu. Uciszałaś się tylko po to by wrócić z podwójną siłą. Leki już nie działały. Uodporniłaś się.